مشکل اساسی صنعت سرب تامین مواد اولیه می باشد. جهت تولید شمش سرب از سرباره سرب استفاده می شود ولی متاسفانه منبع مشخصی برای تامین آن وجود ندارد. یکی از روش های تامین سرباره سرب، خرید سرباره های کم عیار باقی مانده در کوره شرکت های تولید کننده باتری نو است.
تولید شمش سرب هزینه های بالایی دارد. به جز هزینه های دستمزد کارکنان، قیمت گاز واحد های صنعتی به شدت افزایش یافته و همین امر باعث تعطیلی بسیاری از کارگاه های کوچک تولید شمش سرب شده است.
باتوجه به نبود مواد اولیه و افزایش هزینه های تولید، درآمد حاصل از این صنعت بسیار ناچیز است ولی با این وجود سازمان مالیاتی کشور، بدون توجه به سیستم مدیریت کارگاه های تولید شمش سرب، اقدام به اخذ مالیات می نماید. بنابراین در مالیات اعمال شده براساس درآمد زایی اندک این واحد های صنعتی بایستی تجدید نظر شود.
همچنین ببینید: پودر روی
یکی از اتقافات ناخوشایندی که در حوزه ی سرب و روی رخ داده است صادرات کنسانتره سرب به کشور چین است. خاک معدنی عرضه شده در بورس کالای ایران بیشتر به صورت سولفوره می باشد و قیمت عرضه شده مناسب نیست، میزان قابل توجه آن صادرات می شود در حالی که تمامی تولید کنندگان شمش سرب نیازمند خاک معدنی می باشند و به اجبار خاک مورد نیاز خود را از سایر کشورها از جمله مراکش و ترکیه وارد می نمایند که این روش شامل هزینه های مختلف مانند حمل، مالیات، گمرک و … می باشد. این اتفاق در حالی رخ می دهد که معادن غنی از خاک معدنی سرب و روی در مناطق مختلف کشور از جمله یزد و زنجان وجود دارد که به راحتی و با هزینه های بسیار پایین تر قابل استفاده است.
همچنین ببینید: شمش روی